Boas familia!!!
-Corría o mes de setembro de 2012, e eu estaba nerviosísima, tiña a
reunión de pais e nais, unha reunión moi importante para min que sabía que
marcaría os meus próximos 3 anos de traballo. As mans temblábanme ao igual que
a voz. Ese día conseguín distinguirvos e pouco mais pero saín da reunión con
boas vibracións.
-Os primeiros meses foron duros porque non sempre sabes como actuar
cando un neno/a chora porque non quere entrar na escola, porque non te quere…
Pouco
a pouco os pequenos foron aprendendo a quererme e eu tamén fun aprendendo a
querelos a eles. Que rápido aprendían,
canta ilusión desprendían os seus ollos, cantas risas, cantos descubrimentos…
- Chegados a este punto teño que ser como “Sara” e deixar voar aos meus
patos. Que gran grupo!!!
- Non quero despedirme sen darvos unha e mil
veces as grazas por todo o que vos implicastes e participastes coa escola. Foi
alucinante para min e para eles tamén. Verlles as caras de emoción cando traían
algo da casa ou cando vos vían aparecer pola porta non tiña prezo.
-Esta é, en resumo unha carta de despedida e agradecemento a todos e
todas. Gracias por ser unha familia para min e por permitirme ser unha familia
para vós e gracias infinitas aos meus “pícaros” porque a súa luz me fixo feliz durante tres
anos inesquecibles.